De Moulin Druart aan de rue de la Basse Egypte te Buvrinnes (Ath) werd opgericht in 1750 door Arnould Waroquier voor 6770 ponden ("de 40 gros monnaye de Flandre"). De oprichting werd gemotiveerd om tegemoet te komen aan het gebrek aan waterdebiet voor de twee banwatermolens van Binche. Ook na de oprichting van de windmolen te Buvrinnes was er watergebrek te Binche, zoals blijkt uit een document van 1788. De droogteperioden konden zelfs drie à vier maanden per jaar in beslag nemen! Daardoor vonden de inwoners zich genoodzaakt naar Morlanwelz te trekken. Gezien de afstand van 1 mijl, moest men 1/16e betalen voor het malen en het vervoer (in plaats van 1/20e).

Op de Kadastrale Atlas van P.-C. Popp (ca. 1860) vinden we de "moulin à vent à farine" op sectie D88a in het bezit van Bughin, Auguste, cultivateur, Buvrinnes.
De molen werd in de 19e-20e eeuw door drie generaties Druart bemalen: Evariste (1828-1912), zoon Armand (1876-1928) en diens zoon Marcel (1901-1953), meteen ook de laatste molenaar.

In 1934 verzocht Marcel Druart de "Commission des Monuments et des Sites" stappen te ondernemen voor de bescherming van de molen als monument. De eigenaar nam zich voor de molen verder goed te onderhouden en vroeg enkel steun voor de herstelling van de kap. Pas op 24 juli 1944, dus nog in volle oorlogstijd, geraakte de molen beschermd. Na de oorlog bleef een restaruatie echter uit, zodat het verval steeds verder vorderde. De molen was na het vroegtijdig overlijden van de laatste molenaar (1953) ook buiten gebruik gekomen. Een storm van 1963 vernielde de kap. Aangezien slechts een romp overbleef, werd de bescherming in 1965 opgeheven...

In december 1978 verkocht Olga Druart-Navez de romp aan het echtpaar Alain Rochez en Mireille Pilette. Ze renoveerden het gebouw tot woning en plaatsten een nieuwe kap met leibedekking. Deze kap werd vast op de romp gemonteerd en een schoorsteen steekt er uit. Het gebouw blijft nog goed als molen herkenbaar, maar spijtig genoeg is er (ondanks de vroegere bescherming) nooit een gehele molenrestauratie tot stand gekomen.

Lieven DENEWET & Aimé SMEYERS

--------

Le Moulin de la Basse-Egypte ou moulin Durart est un moulin à vent en brique à la rue de la Basse-Egypte n° 75. Bâti en 1750, remis en état peu avant 1909. Il a tourné jusqu'en 1954.

Le moulin se situe sur une modeste crête s'étirant entre le ruisseau du Luce et le petit cours d'eau dit "La Princesse".

C'est un moulin à fût tronconique de maçonnerie dont le matériau essentiel sinon exclusif est la brique.

Il présente une porte sous arc subaissé en brique, du côté de la cour de la petite exploitation agricole. Deux étages sont éclairés, aux quatre "quartiers", par des baies de petite dimanesion.

Le mécanisme intérieur comme les ailes et la calotte supérieure ont disparu sans laisser de traces.

Le moulin a été rénové et a reçu une nouvelle toiture de forme pyramidale. Une annexe a été construite vers l'arrière.

Tout à côté, faisant partie de la même cour, une habitation est prolongée par une grangette qui couvre un étage accessible par une porte placée du côté du pigjnon.

Paul DEMARET & Gérard BAVAY

Literatuur

Jules Dewert, "Les moulins du Hainaut. Notes historiques", I. Les généralités", Charleroi, 1930, p. 75-76, 156-161.
Alain Henry, "Moulins à vent du Hainaut / Windmolens in Henegouwen", in: Molenecho's, XIII, 1985, 2, p. 54-90;
Jacques Vandewattyne, "Inventaire des moulins du Hainaut. Arrondissement de Charleroi - Arrondissement de Mons - Arrondissement de Soignies", Hainaut-Tourisme, n° 118, sept. 1966, p. 178;
"Moulins en Hainaut", Bruxelles, Crédit Communal, 1987, p. 372-373.
Fernand Chantry, "Moulins du Hainaut", Antoing, 1987.
M. Antoine & G. Fournier, "Les industries binchoises", Binche, 1982.
Ph. Vandermaelen, "Dictionnaire géographique de la province de Hainaut", Bruxelles, 1833.
A. Graux, "Binche, des métiers et des hommes", in: Les Cahiers Binchois - revue de la Société d'archéologie et des Amis dus Musée de Binche, n° 16, 1998, p. 33-34.
G. Bavay (coord.), "Patrimoine et histoire des moulins en Hainaut - Inventaire descriptif", Analectes d'histoire du Hainaut, tome XI, Mons, Hannonia, p. 461, ill.
Mailbericht John Verpaalen, Roosendaal, 08.12.2015.