Op 3 augustus 1772 kreeg Charles Comadin, windmolenaar te Ramegnies, het octrooi voor de oprichting van een graan- en oliewindmolen te Wadelincourt. Hij moest daartoe een jaarlijkse cijns van vier mud tarwe betalen. De molen werd gebouwd op een stuk grond die Charles Colmadin in cijnspacht hield van de Vrouw van Wadelincourt.

In 1789 nam zoon Louis Joseph Colmadin de molen over. Hij verkocht de molen in 1829 voor 1000 Hollandse gulden aan Julien-Joseph Thuin, molenaar te Basècles. De molen verkeerde toen in vrij slechte staat en was slechts met één steenkoppel uitgerust.

Op de Kadastrale Atlas van P.-C. Popp (ca. 1860) vinden we de molen aangeduid op Section A 681 (Moulin à vent à farine), met als eigenaar: Thuin, Julien-Joseph, marchand-meunier, Basècles. Het betreft hier de enige molen die Wadelincourt rijk was. Het plan van Popp geeft het symbool van een staakmolen weer, alhoewel de molen wellicht ook toen al in steen was opgetrokken.
Julien Thuin verkocht de molen en 23 aren grond in 1867 aan Ferdinand Leblois voor 6000 frank. Deze Leblois installeerde in zijn schuur een stoommachine. Aangezien deze overstap ongunstig meeviel, nam hij de windmolen weer in gebruik. In 1876 gaf hij de molen over aan de neef van zijn vrouw, Lucien Roberteau, metselaar te Wadelincourt. Tot in 1929 maalde diens zoon Albert Roberteau nog met de molen. Dan vielen de wieken stil en begon het verval.

Einde mei 1934 werden de roeden weggenomen. De bescherming als monument op 19 juli 1943 kon de huidige tragedie niet tegengaan. Nu is zelfs een groot muurgedeelte ingestort. De molenromp is een hopeloze ruïne geworden. Het plakkaatje "monument protégé, aangebracht naast de toegangsdeur, blijkt vooral een ironische betekenis te hebben. Hoe lang nog zullen de nieuwe villabewoners in de omgeving nog deze aanblik dulden?

Lieven DENEWET

Le 3 août 1772, octroi pour l'értection d'un moulin à vent à moudre grains et à tordre huile au village de "Varlincourt", chatellenie d'Ath, en faveur de Charles Colmadin, meunier d'un moulin à vent à moudre grains au village de Ramegnies "sur un demi-journal de terre, tenant au seigneur de Milomel, à la chapelle de Condé, aux demoiselles Denain et au chemin conduisant de Warlincourt à Basècles, à charge de reconnaissance annuelle de quatre rasières de froment, mesure de Varlincourt, "tenante celle de Peruwelz et de Leuze dont cinq rasières de Leuze dont six mesures d'Ath".

En 1793, la veuve de Charles Colmardin paie 41 livres 9 sols 3 deniers pour quatre rasières de froment mesure de Wadelincourt faisant mesure d'Ath quatre rasières trois quartiers et un quart de pinte.

1834: un moulin à farine, à vent
1864: le moulin à vent, sur maçonnerie, est situé près du chemin de Basècles à Tourpes et de la Chapelle de N.D. de Grâce.

En 1927, le moulin "Robertant de Wadelincourt", tout en briques avec toit en bois, est exploité par son propriétaire, M. Robertant Alfred.

Jules DEWERT

Literatuur

Archives générales du royaume à Bruxelles, Conseil des Finances, carton 769 (érection de 1772)
Archives générales du royaume à Bruxelles, Chambre des Comptes, n° 8596 (1793)
Alain Henry, "Moulins à vent du Hainaut / Windmolens in Henegouwen", in: Molenecho's, XIII, 1985, 2, p. 54-90;
Jacques Vandewattyne, "Inventaire des moulins du Hainaut: Arrondissement d'Ath", Hainaut-Tourisme, n° 116, juin 1966, p. 106-108;
Jules Dewert, "Les moulins du Hainaut. Tome 2. Arrondissement d'Ath", Bruxelles, 1935 (Annales du Cercle archéologique d'Ath, t. 21, p. 1-145);
"Moulins en Hainaut", Bruxelles, Crédit Communal, 1987;
Fernand Chantry, "Moulins du Hainaut", Antoing, 1987.
"Spécial Moulins", dans "Coup d'oeil sur Beloeil", vol. 5, n° 37, 10e année, février 1989, p. 138-191.