Deze watermolen op de Herk werd al in 1237 vermeld.

De Bestendige Deputatie van de provincie Limburg keurde op 5 mei 1847 de vastgestelde pegelhoogte van 1,747 meter goed. De molen werd toen "Elster-Molen" genoemd en eigenaar was Jacques Lelièvre.

 Eigenaars na 1840:
- voor 1844, eigenaar: Lelièvre Jacques, molenaar te Stevoort
- 1878, erfenis: Cleeren-Lelièvre Guillaume, molenaar te Stevoort
- 1902: de weduwe
- 1920, deling: 's Heeren-Cleeren Modest, molenaar te Stevoort
- 1936: de weduwe en kinderen
- 1945, gift: 's Heeren-Hendrikx Guillaume, landbouwer te Sluizen
- 1976, erfenis: 's Heeren-Van Vlasselaer Jozef, landbouwer te Stevoort
- 2014, eigenaar: Kenis Johny

De Elzartmolen is momenteel ingericht als restaurant, maar het binnenwerk is nog aanwezig. De molen draait af en toe "los". De draaivaardige watermolen, met zijn nog aanwezig metalen onderslagrad en interieur, verdient zeker een wettelijke bescherming als monuemnt.

Lieven DENEWET & Herman HOLEMANS

Literatuur

Lieven Denewet, "Inventaris van de Limburgse watermolens met hun pegelhoogtes (1846-1849)", Molenecho's, 39, 2011, nr. 2
Herman Holemans & Werner Smet, "Limburgse watermolens. Kadastergegevens: 1844-1980", Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem, 1985;
Bert Van Doorslaer, "Met de stroom mee of tegen de wind in? Molens in Limburg", Borgloon/Rijkel, Provinciaal Centrum voor Cultureel Erfgoed, 1996.
Inventaris van het cultuurbezit in België - Architectuur / deel 6n 1 (A-HA) - Provincie Limburg. Arrondissement Hasselt (1981)
Zygmund Krzywania, Myriam Lipkens, "Stevoort... warm aanbevolen. Vroeger en nu", Hasselt,Stad Hasselt, 2002.
Mia Bonneux & Maarten Snoeks, "Wandelen in Stevoort", Hasselt, Erfgoedcel, 2006.
Website hasel.be
Lieven Denewet, "Honderd bespookte molens in Vlaanderen. Een verzameling molensagen van de kuststreek tot het Maasland", Molenecho's, XX, 1992, nr. 2-3.